سفارش تبلیغ
صبا ویژن




مغولی از جنگل

لباس خریدن از آغاز تا انتها

تصور کنید شما یک لباس از تولیدی خارجی می خرید. افراد خیلی زیادی مثل شما از آن تولیدی لباس می خرند و در نهایت آن تولیدی در آمدی کسب می کند. این تولیدی باید بخشی از این درآمد را به عنوان مالیات به دولت بدهد.
بحث از این جا شروع می شود. تولیدی خارجی که شما از آن لباس خریده اید مال چه کشوری است؟ اکثر لباس های خارجی ما ساخت کشور هایی هستند که سالانه بخشی از بودجه خود را صرف کار های غیر انسانی می کنند. نیازی به نام بردن این کارهایی غیر انسانی نیست که هر آدم عاقلی با کمی تفکر می تواند آن ها را فهرست کند.
ماجرا را از اول مرور می کنیم. ما لباسی می خریم که پول خرید آن بخش کوچکی از درآمد یک تولیدی را تشکیل می دهد. بخشی از درآمد تولیدی به عنوان مالیات به دولت کشوری خارجی پرداخت می شود و دولت آن کشور بخشی از بودجه خود را صرف کار های غیر انسانی می کند. خیلی راحت می شود نتیجه گیری کرد قسمتی از پولی که ما برای آن لباس پرداخت کرده ایم_حتی اگر آن قسمت از پول 0/0000001 آن باشد_صرف کار های غیر انسانی شده. آیا ما با کار های غیر انسانی موافقیم؟ آیا ما حاضریم در یک کار غیر انسانی شریک باشیم؟ پس چرا پولمان را طوری خرج می کنیم که بخشی از آن_هر چند به اندازه0/0000001 آن_صرف چنین کارهایی شود؟
منطق زندگی ما چگونه است که از یک طرف به طور زبانی با اقدامات غیر انسانی مخالفت می کنیم و از سوی دیگر به طور عملی به افرادی که دست به این اقدامات می زنند کمک می کنیم؟شاید لازم باشد در این مورد کمی فکر کنیم.
چاره چیست؟ خیلی ساده است. جنس خارجی نخریم.
جنس ایرانی کیفیت ندارد و ما پولمان را خرج جنس بی کیفیت نمی کنیم.
قبول. آن لباسی که از فلان تولیدی خارجی می خریم، چند سال عمر می کند و لباس ایرانی به سال نرسیده عمرش تمام می شود. اما فکر نمی کنم این دلیل قانع کننده ای برای همکاری در کارهای غیر انسانی باشد.( می بینید چه ساده است، یک لباس خریدن می تواند همکاری در کار های غیر انسانی باشد)
قبول که خیلی از لباس های ایرانی بی کیفیت هستند، ولی آیا راجع به تمام تولیدی های ایرانی تحقیقات لازم را انجام داده اید و کیفیت لباس هایشان را بررسی کرده اید که حالا به دنبال جنس خارجی رفته اید؟
خود من از عالمان بی عملی هستم که اکثر لباس هایم(99%) خارجی هستند.مدتی است که نزدیک خانه مان یک شعبه زیروتنzeroten باز شده. زیروتن یک مارک ایرانی است که توی لباس هایش به فارسی نوشته: ساخت ایران.(اگر بخواهید می توانم نشانتان بدهم. آن سوییشرت گلدار من هم مال زیروتن است) من اولش زیاد به لباس های این مارک اعتماد نداشتم اما چند باری که خریدم فهمیدم اشتباه می کردم. لباس های زیروتن واقعا قشنگ و دوست داشتنی هستند و شما به همان اندازه که برایشان پول می دهید از کیفیتشان لذت می برید.متاسفانه این مارک برای بیشتر از سن ما لباس ندارد.
زیروتن یک نمونه است . این را گفتم که بگویم می شود ایرانی بود و با کیفیت بود.
بحث این است، داشتن چند تولیدی عالی، طوری که با تولیدی های خارجی رقابت کنند، چه قدر سخت است؟ آیا از راه اندازی نیروگاه هسته ای سخت تر است؟ یعنی کشوری که توانسته برق هسته ای تولید کند، نمی تواند لباس با کیفیت تولید کند؟
اگر می خواهیم مردم کشورمان جنس خارجی نخرند_لباس فقط یک نمونه ساده و دم دستی است_باید محصول مرغوب تولید کنیم. برای این کار هم به هیچ چیز احتیاج نداریم به جز کمی همت و البته پول....!
کاش سرمایه دار های کشورمان که ماشاا... تعدادشان کم نیست در این زمینه سرمایه گذاری می کردند.
.
.
.
اصلا رفقا بیایید یک تصمیم سرخوشانه بگیریم. بیایید عهد ببندیم وقتی گنده شدیم_قد الآن باباهامون_با پولامون یه کارخونه حسابی راه بندازیم. اسمش هم می ذاریم روشنگر! مارک روشنگر! البته این کارخونه مانتوی سایز صد مدرسه تولید نکنه، بلکه لباس های خوب و عالی بده بیرون و مردم راه بیفتن توی خیابون با لباساشون کلاس بذارن بگن مارک روشنگره!
خداییش این کار خیلی عجیبی نیست. همون طور که گفتم همت می خواد و پول. فقط همین.

...

نظرات شما () link ساعت 3:9 صبح - سه شنبه 89 شهریور 9 - مغول

عناوین مطالب وبلاگ مغولی از جنگل

» مهاجر
هشت ماه
من شما را می شناسم.
اعتماد
یک لیوان شربت
نامه ای به دوست آمریکایی ام
ماجرا هر روز سرباز های آمریکایی
عجیب
سرانجام
[عناوین آرشیوشده]
 ..



جدیدترین قالب های وبلاگ